-
1 certify
['səːtɪfaɪ] 1. vtfact poświadczać (poświadczyć perf); ( award diploma to) przyznawać (przyznać perf) dyplom or patent +dat2. vito certify sb insane — orzekać (orzec perf) o czyjejś niepoczytalności
to certify that … — zaświadczać (zaświadczyć perf), że …
* * *1) (to declare formally (eg that something is true): I certify that I witnessed the signing of his will.) poświadczyć2) (to declare officially that (someone) is insane.) orzekać (niepoczytalność)• -
2 adjudicate
[ə'dʒuːdɪkeɪt] 1. vt 2. vi* * *[ə'‹u:dikeit](to act as a judge (in an artistic competition etc).) zasiadać w jury- adjudicator -
3 rule
[ruːl] 1. n( norm) reguła f; ( regulation) przepis m; ( government) rządy pl, panowanie nt2. vtrządzić +instr3. vito rule (over sb/sth) — rządzić (kimś/czymś)
to rule in favour of/against/on — wydawać (wydać perf) orzeczenie na korzyść +gen /na niekorzyść +gen /w sprawie +gen
to rule that … — orzekać (orzec perf), że …
as a rule of thumb, … — można przyjąć, że …
Phrasal Verbs:- rule out* * *[ru:l] 1. noun1) (government: under foreign rule.) panowanie2) (a regulation or order: school rules.) przepis3) (what usually happens or is done; a general principle: He is an exception to the rule that fat people are usually happy.) reguła4) (a general standard that guides one's actions: I make it a rule never to be late for appointments.) zasada5) (a marked strip of wood, metal etc for measuring: He measured the windows with a rule.) miara, przymiar2. verb1) (to govern: The king ruled (the people) wisely.) rządzić2) (to decide officially: The judge ruled that the witness should be heard.) zawyrokować3) (to draw (a straight line): He ruled a line across the page.) narysować (linię)•- ruled- ruler
- ruling 3. noun(an official decision: The judge gave his ruling.) orzeczenie- rule off
- rule out -
4 foreclose
[fɔː'kləuz]vt
См. также в других словарях:
orzekać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, orzekaćam, orzekaća, orzekaćają, orzekaćany {{/stl 8}}– orzec {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, orzeknę, orzeknie, orzeknij, orzekł, orzekła, orzekli, orzekany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
orzec — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}orzekać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
orzekać — → orzec … Słownik języka polskiego
orzec — dk Vc, orzeknę, orzekniesz, orzekł, orzeczony, orzekłszy orzekać ndk I, orzecam, orzecasz, orzecają, orzecaj, orzecał, orzecany 1. «wypowiedzieć, wyrazić sąd, opinię, zdanie o czymś; oświadczyć, stwierdzić, określić coś, rozstrzygnąć coś» Lekarze … Słownik języka polskiego
